28-06-2015

28-06-2015

ON GE LOOOOOOOOOOF LIJK wat een ervaring vandaag!
Na een ontbijt zijn we al vroeg op pad richting de Icefields. Meteen in t begin staat er al een file, een file? We moeten onze parka's laten zien. Gelukkig hebben wij die van ons bij de hand en met een vriendelijk " ik wens u een prettige dag" mogen we verder.

Het is een ongelooflijke rit richting de Columbia Icefields. En Ca schiet foto's dat het een lieve lust is! Je valt werkelijk van het ene prachtige uitzicht in het andere.

Het is net 10 uur geweest als we arriveren bij de Columbia Icefield Visitorcentre.
Het is er al lekker druk maar kunnen gemakkelijk een plekje vinden voor onze camper. Gelukkig hebben we al tickets dus hoeven we niet in de lange rij aan te sluiten. We hoeven alleen maar even 2 tijden af te spreken. We gaan als eerste om 11 uur met de icecrawler de Athebasca Gletsjer verkennen en om 12.45 uur worden we naar de skywalk gebracht.

Om 10.50 uur mogen we ons melden en worden we met een gewone bus naar de icecrawlers gebracht. Wat een mega dingen! Als iedereen is ingestapt gaat dit avontuur beginnen. Langzaam rijden we richting de gletsjer en onderweg krijgen we uitleg over de omgeving. Onze chauffeur, Patrick is een echte Australische grappenmaker. En dan stopt de bus en krijgen we een kwartier om de gletsjer te bewandelen. In het begin valt t nog mee qua temperatuur maar na een paar minuten trekt de wind aan en zijn we blij met de meegenomen vesten. Het is prachtig om de verschillende lagen in het ijs te zien. Het is een onbeschrijflijk mooi. Alleen jammer als je hoort dat er in de zomer 35 meter afsmelt en er in de winter maar 15 terug bij vriest. Er komt een tijd dat we de Athabasca Gletsjer alleen nog maar van foto kennen. Na het kwartiertje gaan we terug naar de bus en dan sta je ineens weer aan de overkant. Tijd om even snel een lunch te scoren. Het is aanzienlijk drukker geworden inzet visitorcentre. En we hebben WIFI dus weer even appen met het thuisfront.

Dan is het tijd voor de skywalk. Ondertussen is de temperatuur flink gestegen. Het wordt weer een warme dag vandaag. Ook hier wordt je weer heen gebracht met een bus. Na een korte rit staan we aan t begin en worden we via een leuke wandeling met audiogids steeds dichterbij de skywalk gevoerd. De mannen lopen door zonder er iets van merken maar Ca slaat ineens op slot. Nee het gaat m niet worden, helaas. Terwijl de mannen zich op de brug amuseren leert Ca weer wat bij over wolven en lynxen. Als de mannen bijna aan het einde zijn is Ca toch ineens moediger geworden en voorzichtig zet ze haar eerste stapjes op glas van 36 mm! Dit is wel heel apart! Je staat op een glazen brug 200 zoveel meter boven de grond! En een adembenemend uitzicht, je ziet een hele hoop watervallen. Dan wil Ca toch het hele rondje lopen, het lukt zolang ze maar niet naar de vloer kijkt. Terwijl we teruglopen staat er ineens een berggeit te bekijken wat er toch allemaal aan de hand is, na een paar minuten vindt hij al die aandacht wel welletjes en loopt hij uit t zicht. We beginnen aan de terugweg en leren wie de brug bedacht heeft en kunnen zien hoe alles gerealiseerd is. Indrukwekkend! Met de bus weer terug naar het bezoekerscentrum, waar t nu wemelt van de mensen. Dikke rijen overal, het is onvoorstelbaar druk. En deze mensen willen nog allemaal gaan zien wat wij ook gezien hebben? Nadat we onze verhaaltjes het wereld wijde web op hebben geslingerd ontvluchten we de drukte. Nou, wij gaan lekker naar de volgende camping!

Het is nog ongeveer een uurtje rijden naar Wabasso. Onderweg is er weer vazallen moois te zien. Ineens zien we een camping, ah dat zal m zijn, Wapiti? Huh, maar dat was toch de 2de camping? Dan maar eens vragen. OW zijn we er voorbij gereden? We hebben geen bordjes gezien...... Zeker te druk met het staren naar al die prachtige bergtoppen! En warempel het meisje had gelijk! Na een kilometer of 10 staan we voor de juiste receptie! We staan hier 2 nachten en besluiten een permit voor een vuurkolk te kopen. We staan vlak bij de toiletten en ernaast ligt een megaberg met hout. Robin is helemaal in zijn sas.

Nadat we lekker hebben gegeten mag dan eindelijk het vuur aan. Als volleerd pyromaan (moeten we ons nu zorgen gaan maken?) maakt Robin binnen no time een vuurtje. Nog even gezellig een potje Ligretto met zijn allen en dan worden we moe. Vuurtje uit en de oogjes toe, we gaan lekker sliepen. Morgen weer een nieuwe dag.