07-07-2015

Alweer een groot avontuur vandaag. Whale watching! Het is in de ochtend nog bewolkt maar in de middag zouden de wolken opentrekken en wordt t iets warmer. Hebben wij onze dag even goed gepland! Gewacht tot 8.45, geen mailtje dus op naar t eerste gele huis aan de rechter kant! Volgens de meneer van de receptie was er parkeerplek genoeg bij die firma, viel dat even tegen. Of zou hij gedacht hebben dat we met een kleine camper of personenauto daar waren? Gelukkig vinden we in een zijweggetje nog een hele grote parkeerplaats langs de weg. We zijn wat vroeg maar besluiten toch al naar t centrum toe te gaan. Als we ons melden vraagt ze meteen of haar mailtje niet was aangekomen, klaarblijkelijk niet hè zou je denken nu wij voor je neus staan.....dan moeten jullie even naar de Ocean Outfitters lopen, die weten dat jullie komen. We krijgen een kaart in de handen geduwd, we zijn nu hier en daar moeten jullie heen! En bedankt voor de service.... Het is gelukkig een kleine wandeling en het centrum wordt goed aangegeven. Als we daar aankomen zijn mensen pakken aan t passen, moeten wij die ook aan? Als we ons melden weten ze inderdaad van onze komst. Even gegevens noteren en een formulier ondertekenen dat ze niet aansprakelijk zijn voor eventuele schade. Bijkomst is wel dat deze duurder is als we in eerste instantie hadden bij die andere. Als we aangeven dat we bij die andere $10 korting kregen pp krijgen we $10 korting samen, maar het gaat niet van harte. We gaan nog contact opnemen met die andere hierover, we vinden het geen stijl dat ze ons niet verteld hebben dat deze duurder is.

In ieder geval kunnen we na een kwartiertje naar onze boot. Onze kapitein heet Kyler Vos, Nederlandse voorouders?, en zijn boot heet heel toepasselijk Miss B Have..... We varen uit en zien al meteen een eagle, wat zijn het prachtig mooie vogels. Ineens zien we iets verder een zeeotter. Hij is net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hem. We horen van Kyler dat de zeeotter zijn hele leven een steen meezeult onder zijn arm. Die zoekt hij op jonge leeftijd en laat m daarna nooit meer los. Die steen gebruikt hij om allerlei schelpen open te kunnen breken. Dan varen we weer verder en vanuit de verte ziet Kyler zeeleeuwen. En als we dichterbij komen zien we het imposante alpha mannetje op een rots hangen. Eromheen nog meer zeeleeuwen en zeehonden. Ineens spot het alpha mannetje ons en wordt onrustig. Als we op het achterdek komen horen we zijn gebrul. De groep wordt onrustig en de zeehonden springen in het water en weer terug op de rotsen. Een heel aparte aanblik. Dan varen we verder in Kyler hoort dat op een bepaalde plek bultrugwalvissen zijn gespot. Dan gaan we maar eens kijken. Hij verteld ons dat we moeten opletten of we een soort fontein met een hoogte van ongeveer 5 meter zien, dat is een teken dat er eentje omhoog gaat komen. We turen gespannen het wateroppervlakte af en ineens ziet iemand iets. Even later zien we de imposante rug komen en niet veel later de staart! Man wat een beest. Hij draait zich een paar keer in het water en zo kunnen we ook nog een zwemvin bewonderen. Vanaf dan begint het turen weer, we horen dat de walvis ongeveer 5 minuten onder kan blijven dus we moeten wachten. Klaarblijkelijk zitten er meerdere want t duurt niet lang voor we de volgende fontein en rug kunnen zien. Zo gaat t een halfuurtje door. Ineens zijn er een mama met een jong te zien. Ze komen iets na elkaar boven en leveren weer prachtige beelden. We blijven nog even hangen en helaas horen we dat er geen orka's te zien zijn. Anderen waren op zee en hebben bot gevangen. We gaan terug naar de haven en na een uurtje of 3 zit onze tocht erop, jammer van de orka's maar we hebben toch veel moois mogen zien. Terug op t vaste land besluiten we meteen te lunchen. We komen langs een visrestaurant en wat we de mensen zien eten doet ons t water in de mond lopen mmmmm daar hebben wij ook wel zin in, kibbeling denken we. Helaas voor ons blijken het garnalenballetjes te zijn, nou nee daar hebben we geen trek in. Robert heeft wel zin in een stukje gebakken heilbot maar omdat Ca absoluut geen zin heeft in graatjes en we niet weten hoe we het moeten vragen wordt t kip voor moeder en zoon. Achteraf blijkt de heilbot ontzettend lekker en graatvrij te zijn, helaas pindakaas voor Ca. We gaan terug naar de camper en binnen 5 minuten staan we weer op de camping.

Terwijl Ro een kopje koffie zet en Ca alvast een start maakt voor dit verhaaltje komt de zon langzaam door en spreken we af naar t strand te gaan vanmiddag. We zitten lekker aan tafel als we net onze buurvrouw paniekerig voorbij zien schieten, mmmmm wat zou er aan de hand zijn? Ze verdwijnt achter de camper samen met haar zoontje. We letten verder niet meer op haar. We hebben gisteren leuk met ze gesproken, ze zijn uit onze regio Duitsland en hebben een goedlachs klein mannetje van een maand of 8. Dan komt ze terug gelopen en kunnen we heel duidelijk zien dat ze in paniek is en huilt. We schieten op haar af om hulp te bieden. Ze waren onderweg met de openbare bus naar Tofino voor surflessen van haar vriend toen ze erachter kwamen dat ze een tas bij de bushalte hadden laten staan. Zij is gelijk uitgestapt en de volgende bus terug genomen. De tas stond er nog bij aankomst maar was compleet overhoop gehaald! De babyvoeding van het jongetje en haar telefoon waren gestolen. Ze wist zich echt geen raad. Ze kon ook nog eens hun camper niet in want haar vriend had de sleutels......en daar sta je dan in zo'n groot land ver van huis en haard. We proberen haar wat te kalmeren en gelukkig lukt dat vrij aardig. Alleen hoe moet ze nu haar telefoon blokkeren? Ro bied meteen onze telefoon aan en na een belletje is dat ook geregeld! Pffff was dat even spannend. Ze is nog een beetje in paniek als ze weer terug gaat naar de bus en wij blijven een beetje verbijsterd achter. Gelukkig is het alleen maar materiële schade, een telefoon kan vervangen worden en wat moet je nu met een potje babyvoeding....We worden wel ineens een stuk alerter en zorgen dat alles binnen ligt als er niemand buiten is van ons.

We gaan toch naar t strand en maken er een gezellige middag van. We zien surfers en mensen in kajaks zich amuseren op t water. Het is nog een beetje een frisse wind dus een duik in de Pacific zit er helaas niet in. We zitten een flink stuk van de zee af op t strand maar zien toch dat de zee steeds dichterbij komt. Op een gegeven moment roept Ro dat als de zee zo dichtbij komt dat zijn voeten nat worden hij de zee ingaat, dat willen wij natuurlijk meemaken! Het is op dat moment een meter of 5 tot aan de waterkant. We kijken nog wat er op t water te zien is en praten over wat er destijds in Phuket toch een paniek moet zijn geweest als zo'n metershoge golf op je afkomt. Een uurtje later is de zee bijna bij ons, het zal een anderhalve meter zijn. Ineens komt er een hele verre golf en dan krijgt Ro toch natte voeten. Hij houdt woord en gaat de zee in! Die blijkt helemaal niet zo koud te zijn als verwacht! De wind is koud maar het water niet. Toch voelen Robin en ik niet de behoefte om hem te volgen. We gaan terug naar de camper voor een heerlijk warme douche. Terwijl Robin onder de douche staat komen de buren thuis en vertellen ons dat hun fotocamera ook is gestolen. Alle foto's weg, de eerste stapjes van hun lieve mannetje en 4 weken Canada, het is gewoon erg voor ze. Ze komen met een fles bier aan en een paar dollar, dat had echt niet gehoeven, we waren al lang blij dat we even een steun konden zijn. Ze koppelen hun camper af en gaan richting politiebureau om aangifte te doen. Voor ons is t tijd voor een boterham met ei. De laatste avond op Bella Pacificatie is aangebroken morgen gaan we naar de laatste camping van deze rondrit. We hebben een ritje van een uur of 4 voor de boeg naar Victoria, de hoofdstad van Brits Columbia. We hebben hier een camping in de haven geboekt voor 2 dagen. Rustig de tijd om Victoria een beetje te ontdekken.

Ongelooflijk dat dit alweer de laatste 2 dagen in de camper zijn, de afgelopen 17 dagen zijn gevlogen!